Net als heel veel andere mensen, maak ik me regelmatig druk over de toekomst van onze mooie aarde. We hebben zoveel, maar willen nog meer. Niets menselijks is ons vreemd, en ik denk dat ingrijpen van de overheid een groot goed zou zijn om onze consumptie enigszins op redelijke schaal te krijgen.
Een goed voorbeeld vind ik het verbod op plastic tasjes: Het is geen probleem om in mijn grote huishoudtas een aantal kleine, netjes opgevouwen, boodschappentasjes mee te nemen. Ik mis de plastic tassen niet, en de Zeeman is ook nog zo aardig, om een statiegeld systeem in te stellen: gaat een boodschappentasje stuk, dan ruil ik 'm gewoon in voor een nieuwe!
Dus ik vind dat de overheid ook eens voort moet maken met inspanningen om de uitstoot van broeikasgassen te dempen. Dwing de luchtvaart om een alternatief voor kerosine te gebruiken, gooi een goeie taks op vliegtuigtickets en zorg dat de maximale snelheid op snelwegen 80 km /u wordt. Uitstoot een stuk minder en fileprobleem ook bijna opgelost!
Tsja, en daarom zit ik niet in de politiek, de werkelijkheid is iets complexer.
Maar dat wil niet zeggen dat er niet meer gedaan mag worden. Dus 10 maart stond ik op de Dam, vooraan, bij Claudia de Breij en Typhoon (de foto's zijn trouwens van mijn lieve vriendin Ingrid).
Ik heb een lidmaatschap op StitchFiddle, je voert een tekst in, en er rolt een breipatroon uit. De stekenverhouding kun je ook invoeren, en hoeveel kleuren je wilt. Je kunt het patroon daar terug vinden. Ik heb nog een paar kleine aanpassingen gedaan. Een kind kan de was doen, maar ik moest wel nog effe door breien!
Nou ja, zoals je ziet, is niet het hele spandoek afgekomen vóór de zondag, ik ben op de (onderste) helft gestrand. Maar de reacties waren erg leuk, en o, wat was het praktisch! Al die kartonnen borden zakten na de zoveelste bui in elkaar, mijn doek bleef prachtig!
Ik broed al op een volgende leuze die gebreid kan worden, de klimaatactivist in mij is wakker gebreid ;)!
